گرد و قلنــــــــــبه قورقوری
نشـــسته بود همینجـــوری
رسیـــــــــــده بود وقت ناهار
فکـــرچی بود؟ فکــر شکار
پرید اومــــــد اون طــــرفا
یک پشــــــه ی سربه هوا
یواش یواش همینجـــــوری
رسیــــد کنـــار قورقــــــــوری
جلـــــو پرید سریع و زود
عین خیـــــــــــــــالشم نبود
گفت : چه سری! به چه چشی!
حاضـــــــــری دوست من بشی؟
راستــــــی تو باورت می شه ؟
قورقوری شــــد دوستِ پشه !
